کد مطلب:369515
سه شنبه 26 بهمن 1395
آمار بازدید:428
نیایش هفتم [1]
(2) ای خداوندی که گره کارهای فرو بسته به تو گشوده میشود و سختیها به تو آسان میگردد، ای خداوندی که از تو خواهند رهایی از تنگناها را و یافتن آسودگی را به قدرت تو دشواری خوارمایه گردد و به لطف تو اسباب کارها ساخته آید. قضا به قدرت تو جاری است و هر چیزی بر وفق اراده تو پدید آمده است: به مشیت تو فرمانبر است و به گفتار
______________________________
[1] دعای آن حضرت است به هنگامی که برای او مهمّی پیش میآمد یا حادثهای رخ میداد و به هنگام اندوه.
ترجمه الصحیفة السجادیة ،ص:65
آمرانهاش نیاز نیست، به اراده تو بازداشتنی است و به گفتار بازدارندهاش نیاز نیست.
(1) تویی آن که در مهمات بخوانند و در سختیها به او پناه جویند. هیچ بلایی از سرما نرود جز آنکه تواش برانی و هیچ اندوهی از دل ما رخت نبندد مگر آنکه تواش از میان برداری.
(2) ای پروردگار من، بر من محنتی رسیده که بار گرانش مرا از پای در آورده است و به رنجی در افتادهام که بر خود هموار نتوانم کرد. تو خود به قدرت خویش آن محنت و رنج بر من وارد آوردهای و به سوی من روانه داشتهای. آنچه را تو وارد آوردهای کس بازگرداندن نتواند و آنچه را تو روانه داشتهای کس دفع نتواند و آن در را که تو بستهای کس گشادن نتواند و آن در را که تو گشادهای کس بستن نتواند. چون کسی را به رنج افکنی کس راحتش نرساند و چون کسی را خوار داری کس عزیز نگرداند. پس درود بفرست بر محمد و خاندانش. ای پروردگار من، به فضل خویش در آسایش بر من بگشای و به قدرت خویش سطوت اندوه را بر من بشکن و در آنچه زبان شکایت گشودهام به رحمت نظر کن و مرا حلاوت استجابت در هر چه خواستهام بچشان و از نزد خویش رحمتی و گشایشی خوشگوار بر من ارزانی دار و راه رهایی در پیش پای من بگشای. (3) چنان مکن که به سبب اندوه از انجام دادن فرایض و مستحبات تو بازمانم، که من ای پروردگار، در برابر این محنت که بر من وارد آمده بیطاقتم و پیمانه شکیباییم از آن اندوه که نصیب من گردیده اینک لبریز است. تنها تویی که توانی آن اندوه را از میان برداری و آن بلا را که بدان گرفتار آمدهام دفع کنی. پس مرا از بند بلا وارهان اگر چه شایسته آن نباشم. یا ذا العرش العظیم.
ترجمه الصحیفة السجادیة ،ص:67
(1)